Glosariusz

E

E: Klasyfikacja ta określa wymagane parametry szkła w zakresie szczelności gazowej, ogniowej i dymowej. W związku z tym jest ona także określana mianem klasyfikacji szczelności. Klasyfikacja jest zgodna z normą EN 13501-2.

EG (External Grade): Szkło Pyrobel(ite) jest dostępne w klasie EG. Oznacza to, że oprócz warstw pęczniejących wyrób zawiera co najmniej jedną warstwę folii PVB (poliwinylobutyral) lub EVA (etylen-octan winylu), która spełnia następujące zadania:

• eliminacja 99% promieniowania UV docierającego do warstwy pęczniejącej;
• poprawa właściwości akustycznych dzięki zastosowaniu folii Stratophone;
• zapewnienie estetycznego wyglądu dzięki zastosowaniu kolorowych folii;
• zgodność z klasyfikacją 1B1 normy EN 12600 (balustrady);
• zgodność z zasadami ochrony przed włamaniem normy EN 1627.

EI: Klasyfikacja ta określa wymagane parametry w zakresie szczelności gazowej, ogniowej i dymowej oraz izolacyjności cieplnej. Klasyfikacja jest zgodna z normą EN 13501-2.

EW: Klasyfikacja ta określa wymagane parametry w zakresie szczelności gazowej, ogniowej i dymowej oraz promieniowania cieplnego. Klasyfikacja jest zgodna z normą EN 13501-2.

P

PVB (folia): Poliwinylobutyral jest termoplastycznym polimerem stosowanym głównie jako przekładka w produkcji szkła warstwowego. Obecność takiej folii stanowi gwarancję, że szkło nie rozpadnie się w razie rozbicia. Zastosowanie znajdują folie PVB o grubości 0,38 mm.

S

Strefy: Dzielenie (za pomocą ścianek działowych, ścian, podłóg, stropów itp.) przestrzeni wewnątrz budynku na strefy ochrony przeciwpożarowej. Pozwala to zapobiec rozprzestrzenianiu się ognia i dymu w trakcie ewakuacji budynku. W Europie wszystkie budynki użyteczności publicznej muszą mieć określone strefy ochrony przeciwpożarowej.

Szkło bezpieczne: Szkło bezpieczne to wyrób zgodny z klasyfikacją normy EN 12600, która zakłada określoną wytrzymałość udarową i/lub zdolność do powstrzymania rozrzutu odłamków, które mogą powodować obrażenia. Szkło warstwowe i hartowane to wyrób rekomendowany. Polerowane szkło zbrojone może być wykorzystywane tylko w ściśle określonych przypadkach. Szkło odprężane, wzmocnione lub hartowane chemicznie i nieklejone jest niedozwolone.

Szkło hartowane termicznie: (EN 12150-1) Szkło, które zostało poddane obróbce termicznej polegającej na podgrzaniu do temperatury około 600°C, a następnie szybkim schłodzeniu. W razie rozbicia szkło rozpada się na fragmenty o nieostrych krawędziach – mniejsze niż w przypadku szkła odprężanego, co zmniejsza ryzyko skaleczenia. Szkło hartowane termicznie jest uważane za szkło bezpieczne, zapewniające ochronę przed obrażeniami w niektórych zastosowaniach (np. kabinach prysznicowych, ściankach działowych).

Szkło powlekane: (EN 1096-1–3) Szkło uzyskane przez naniesienie i rozpylenie nieorganicznej powłoki, której zadaniem jest modyfikacja właściwości elektromagnetycznych szkła (w zakresie przenikania światła i energii, współczynnika promieniowania słonecznego, emisyjności oraz barwy).

Szkło sklasyfikowane ogniowo: Szkło ognioodporne. Szkło zaprojektowane w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się dymu, ognia i gazów w razie pożaru, sklasyfikowane lub ocenione pod względem wymaganych właściwości. Poziom odporności ogniowej wskazuje czas (wyrażony w minutach), po jakim oszklony element (tj. szyba i ościeżnica) nadal spełnia kryteria klasyfikacji E, EW i/lub EI w trakcie pożaru.

Szkło warstwowe: Określenie to odnosi się do szyby złożonej z co najmniej dwóch tafli szkła, oddzielonych od siebie na całej powierzchni przekładką. Przekładkę może tworzyć co najmniej jedna warstwa folii wykonanej np. z takich tworzyw jak PVB (poliwinylobutyral) lub EVA (etylen-octan winylu) bądź warstwa cieczy (żel, żywica lub szkło krzemianowe) wlewanej między tafle szkła. Celem przekładki jest zespolenie tafli szkła przy jednoczesnym zwiększeniu walorów użytkowych gotowego wyrobu pod względem bezpieczeństwa, izolacyjności, wyglądu itp. Szkło Pyrobel(ite) składa się z co najmniej jednej ognioodpornej warstwy pęczniejącej. Norma EN ISO 12543-1:2011 określa elementy szkła warstwowego do zastosowań w budownictwie.

Szkło wzmocnione termicznie: (EN 1863-1) Szkło, które zostało poddane obróbce termicznej polegającej na podgrzaniu do temperatury około 650°C, a następnie stopniowym schłodzeniu strumieniami powietrza w celu zwiększenia odporności szkła na udary mechaniczne i cieplne. W razie rozbicia szkło wzmocnione termicznie pęka na duże ostre fragmenty, w związku z czym nie można tego wyrobu uznać za szkło bezpieczne.