Klasyfikacje i regulacje
Klasyfikacje i regulacje
Normy bezpieczeństwa przeciwpożarowego
Wszystkie budynki muszą spełniać wymogi bezpieczeństwa przeciwpożarowego określone w stosownych normach europejskich, ustawodawstwie krajowym oraz lokalnych przepisach służb ratowniczych i straży pożarnej.
Celem tych norm jest zagwarantowanie ludziom przebywającym w budynkach bezpieczeństwa oraz możliwości przeprowadzenia bezpiecznej ewakuacji – bez względu na rodzaj budynku.
Odporność i reakcja na ogień
Przepisy europejskie rozróżniają odporność materiału i jego reakcję na ogień.
Reakcja materiału na ogień oznacza wpływ właściwości materiału budowlanego na przebieg pożaru (np. palność). Norma europejska EN 13501-1 ustanawia siedem klas: od A1 do F.
Odporność na ogień oszklonego elementu budowlanego wskazuje zakres, w jakim dany element jest w stanie ograniczyć rozprzestrzenianie się ognia. Własność ta a jej wyrazem jest czas, przez który dany element budynku zachowuje w razie pożaru następujące właściwości: stabilność, szczelność ogniową oraz izolacyjność cieplną.
Klasyfikacja odporności ogniowej zgodnie z normami europejskimi
Szkło to tylko jeden z elementów budynku, który powinien wykazywać odporność na ogień. Odpowiedzialność za zgodność całego elementu z obowiązującymi normami ponoszą instalatorzy.
Aby sklasyfikować przeszklone elementy, akredytowane laboratoria przeprowadzają testy odporności ogniowej.
Odporność jest wyrażona ilościowo przynależnością do klas określonych w normie europejskiej EN 13501 2:
E: szczelność – zdolność elementu do działania jako bariera dla płomieni i gorących gazów przez określony czas. Może jednak dochodzić do wymiany ciepła. Przykład: E30.
EW: szczelność i zatrzymanie promieniowania cieplnego – zdolność elementu do działania jako bariera dla płomieni i gorących gazów oraz do spowolnienia tempa przenikania przez ten element ciepła. Wartości promieniowania mierzonego z odległości jednego metra od powierzchni nienarażonej na ogień muszą pozostać na poziomie poniżej 15 kW/m2.
EI: szczelność i izolacyjność cieplna – zdolność elementu do działania jako bariera dla płomieni i gorących gazów oraz do spowolnienia tempa przenikania przez ten element ciepła. Temperatura od strony powierzchni nienarażonej na ogień nie powinna wzrosnąć o więcej niż 140°C powyżej temperatury początkowej.
Odporność na ogień każdego elementu oszklonego jest wyrażana jako czas (w minutach), przez jaki element spełnia co najmniej jedno kryterium (E, EW, EI).
Spowolnienie rozprzestrzeniania się dymu i ciepła: DH
Zasady klasyfikacji zdolności do spowolnienia rozprzestrzeniania się dymu i ciepła opisano w normie europejskiej EN 12101 1. Bazująca na tych zasadach klasyfikacja DH wskazuje zdolność bariery do zatrzymania dymu na określonej kubaturze.
Wymagany poziom ochrony przeciwpożarowej zależy od oceny różnych czynników ryzyka, takich jak:
- rodzaj budynku;
- jego wykorzystanie i przeznaczenie;
- jego wysokość i powierzchnia;
- jego lokalizacja i dostępność dla służb ratowniczych.